ในอดีตมีกลุ่มคนอพยพมาจากบ้านโคก บ้านแต้ บ้านชาดและบ้านข่อย อำเภอกลมลาไสย
จังหวัดกาฬาสินธุ์
กลุ่มคนแรกที่มาเริ่มก่อตั้งหมู่บ้านคือ
1.นายหลาง ศรีละคร
2.นายอบมา แหล่งหล้า
3.นายบุญมา เหล่าสีหา
4.นายประสิทธิ์ บุญเรือง
5.นายด่อน วงษ์ช้าง
6.นายคำภู เนื่องไชยยศ
7.นายอ้วน ไชยผง
8.นายจูมพล
โดยมีนายจูมพลเป็นหัวน้ามาตั้งถิ่นฐานอยู่ก่อน
เมื่อมาอยู่จำนวนมากทางราชการจึงตั้งผู้ใหญ่บ้านขึ้นปกครองให้ นายหลาง ศรีละคร
เป็นผู้ใหญ่บ้าน เมื่อปีประมาณ พ.ศ. 2339 อยู่ต่อมาจึงตั้งวัดซึ่งอยู่ทางที่ทิศตะวันตกของหมู่บ้าน
เรียกชื่อว่า วัดโพธิ์ เพราะมีต้นโพธิ์ใหญ่ต้นหนึ่งเกิดอยู่ที่นั้นก่อนแล้ว
โดยมีพระภิษุสอนเป็นเจ้าอาวาส ครั้นประมาณปี พ.ศ. 2360
ว่าเห็นตรงกันไม่เหมาะสมจึงย้ายวัดมาตั้งที่ใหม่จนเป็นวัดที่ตั้งอยู่ในปัจจุบันนี้
โดยนายจูมพลเป็นผู้บริจาก
แล้วก็ให้คนอื่นๆบริจากเพิ่มเติมอีกด้วยซึ่งมีเนื้อที่อยู่ปัจจุบันประมาณจำนวน 7
ไร่ 4 งาน 7ตารางวา เมื่อสร้างกุฏิ ศาลาเสร็จแล้ว จึงได้รับพระราชทานชื่อ
สูงความสีมา เมื่อประมาณปี พ.ศ. 2420 โบสถ์สมัยนั้นทำด้วยไม้แปรรูปทุกส่วน
ใช้ขวานถากตะปูเพื่อเจาะรู ใช้ไม้ตอกแทนตะปู มัดด้วยเครือไม้หรือหวาย
มุงหลังคาด้วยกระเบื้องดินเผา (ชาวบ้านเรียกว่าดินขอ)
ที่บั้นกระเบื้องดินเผาเรียกว่า “โนนดินขอ” อยู่ทุกวันนี้ ในสมัยพระภิกษุขอนเป็นเจ้าอาวาส
ก็มีเจ้าอาวาสอื่นมาตามลำดับ ดังนี้ พระภิกษุเกตุ พระภิกษุใบ พระภิกษุเป้า
พระภิกษุทา พระภิกษุพิมพ์ พระภิกษุสุด แต่ไม่ได้มีข้อมูลเกี่ยวกับพัฒนาวัด
เพียงรู้แค่ว่าได้ศึกษาพระธรรมวินัยตามระเบียบของพระภิกษุและสามเณรเท่านั้น
เมื่อปี พ.ศ. 2479 มีพระสมุห์อ้วน
จันทโร กลับมาจากกรุงเทพฯ ท่านได้นำพระพุทธรูป 2 องค์ ซึ่งหล่อด้วยทองคำมาเป็นพระประธานในโบสถ์
พร้อมระฆังใหญ่ 1 ใบ มอบให้เป็นสมบัติของวัดจนถึงทุกวันนี้
ต่อมาเมื่อได้รับตำแหน่งเป็นอุปัชฌาในสมัยที่ตำบลขามเรียงยังไม่ได้แยกออกจากตำบลท่าขอนยางต่อมาพระสมุห์อ้วน
จันทโร ได้ลาสิขาบทและได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้ใหญ่บ้านแทนตำแหน่งที่ว่างลง
และเมื้อมีคนมาอาศัยอยู่มากขึ้นทางราชการจึงตั้งผูใหญ่บ้านขึ้นปกครองเมื่อประมาณ
พ.ศ. 2339 และในปี พ.ศ. 2515นายประสิทธิ์ บุญเรือง
ได้ดำรงตำแหน่งผู้ใหญ่บ้านและขอแบ่งแยกหมู่บ้านออกจากตำบลท่าขอนยางเพื่อมาตั้งเป็นตำบลขามเรียงในปัจจุบัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น